I-BIIP

I-BIIP - INTERNETOWY SERWIS BYTOMSKIEJ INFRASTRUKTURY INFORMACJI PRZESTRZENNEJ

Menu

Słownik terminów

Mapa akustyczna

Mapa przedstawiająca rozkład hałasu pochodzącego z różnych źródeł; Obrazuje stan akustyczny środowiska na danym terenie, oznacza prezentację danych dotyczących obecnego lub prognozowanego stanu hałasu wyrażonego w odniesieniu do wskaźnika poziomu dźwięku, przekroczenia wartości dopuszczalnej, liczby osób odczuwających skutki nadmiernego hałasu na danym obszarze, budynków mieszkalnych narażonych na działanie pewnych wartości wskaźnika hałasu lub danych kosztów i korzyści związanych z metodami ograniczenia negatywnych skutków.

Program ochrony środowiska przed hałasem

Opracowanie zawierające wskazania rozwiązań problemów akustycznych występujących na danym terenie, ujawnionych w wyniku realizacji mapy akustycznej.

Planowanie akustyczne

Oznacza kontrolowanie hałasu poprzez wykorzystywanie planowanych środków, takich jak planowanie przestrzenne, inżynieria systemów dla komunikacji, planowanie komunikacji, zmniejszanie poziomu hałasu poprzez stosowanie środków bezpośrednich i pośrednich z zakresu redukcji hałasu u źródeł lub na jego drodze propagacji (ekrany akustyczne, strefowanie obszarów o różnych stopniach wrażliwości ze względu na standardy akustyczne terenów).

Hałas w środowisku

Oznacza niepożądany lub szkodliwy dźwięk będący skutkiem działalności ludzkiej na zewnątrz, w tym także hałas emitowany przez obiekty (ruch drogowy, kolejowy, tramwajowy) lub budynki przemysłowe. Uciążliwość tych dźwięków (hałasu) jest postrzegana subiektywnie (czyli indywidualnie przez każdego z nas). W przypadku ustawy Prawo ochrony środowiska ogólna definicja hałasu– to dźwięki o częstotliwościach od 16 Hz do16 000 Hz.

Poziom dopuszczalny hałasu

Jest to wartość ściśle regulowana przez odpowiednie akty prawne. Wartości dopuszczalne poziomu hałasu w środowisku określone są ze względu na: rodzaj hałasu, przeznaczenie terenu i porę doby.

Decybel [dB]

Jednostka logarytmiczna, powszechnie stosowana w pomiarach sygnałów dźwiękowych, termin oznaczający stosunek poziomu dźwięku mierzonego względem poziomu odniesienia. Wyższy  poziom dźwięku [dB] powoduje głośniejsze wrażenie słuchowe. Można przyjąć, że różnica 1 [dB] jest najmniejszą rozróżnialną wartością, którą ucho ludzkie jest w stanie odróżnić. Decybel nie jest sam w sobie określeniem żadnej konkretnej wartości, przez to różni się od jednostek takich jak metr czy kilogram. Wartość wyrażona w decybelach mówi jedynie o proporcji pomiędzy dwoma wielkościami. Jednostką podstawową jest bel [B], jednak powszechnie używana jest dziesiąta część bela, czyli decybel [dB].

Poziom dźwięku

Ważona wartość poziomu ciśnienia akustycznego rozpatrywanego dźwięku, zarejestrowana za pomocą miernika dźwięku o umownie przyjętych charakterystykach ważenia, wyrażony w decybelach [dB].

Poziom równoważny

Uśredniony poziom dźwięku mierzonego w okresie czasu T.

Krzywa korekcyjna „A”

Korekcja według krzywej słyszenia „A” polega na dodaniu odpowiednich wartości do poziomu ciśnienia w zależności od częstotliwości. Korekcję stosuje się aby tony o różnej częstotliwości były słyszane z jednakową głośnością.

Poziom równoważny Leq

Wielkość stosowana do scharakteryzowania dźwięku zmieniającego się w pewnym czasie obserwacji. Jest to uśredniony energetycznie poziom dźwięku, wyznaczony dla danego czasu obserwacji. Wartość poziomu równoważnego skorygowana krzywą słyszenia A, LAeq zgodnie z dokonaną klasyfikacją opracowaną przez Państwowy Zakład Higieny, określa uciążliwość hałasów w środowisku:

  • LAeq < 52 [dB] - mała uciążliwość,
  • 52 [dB] < LAeq < 62 [dB] - średnia uciążliwość,
  • 62 [dB] < LAeq < 70 [dB] - duża uciążliwość,
  • LAeq > 70 [dB] - bardzo duża uciążliwość.

Wskaźnik hałasu

Wielkość fizyczna, służąca do opisu poziomu hałasu w środowisku. Jest to parametr hałasu skorygowany krzywą słyszenia A i wyrażony w decybelach (dB). Zgodnie z Ustawą z dnia 27 kwietnia 2001r. – Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2008 r., Nr 25, poz. 150 z póź. zm.), obowiązują dwa typy wskaźników hałasu w zależności od ich zastosowania: 

  • długookresowe wskaźniki hałasu w odniesieniu do roku, służące do sporządzania map akustycznych: LN, LDWN
  • wskaźniki hałasu służące w celach kontrolnych: LAeqN, LAeqD

Wskaźnik LDWN

Długookresowy wskaźnik wyrażony średnim poziomem dźwięku A w decybelach [dB], wyznaczony w ciągu wszystkich dób w roku, z uwzględnieniem pory dnia (rozumianej jako przedział czasu od godz. 6:00 do godz. 18:00), pory wieczoru (rozumianej jako przedział czasu od godz. 18:00 do godz. 22:00) oraz pory nocy (rozumianej jako przedział czasu od godz. 22:00 do godz. 6:00).

Wskaźnik LN

Długookresowy wskaźnik wyrażony średnim poziomem dźwięku A w decybelach [dB], wyznaczony w ciągu wszystkich pór nocy w roku, (rozumianych jako przedział czasu od godz. 22:00 do godz. 6:00).

Poziom LAeqD

Równoważny poziom dźwięku A dla pory dziennej (mierzony w godz. 6:00 – 22:00 dla jednej doby w roku) wyrażony w [dB].

Poziom LAeqN

Równoważny poziom dźwięku A dla pory nocnej (mierzony w godz. 22:00 – 6:00 dla jednej doby w roku) wyrażony w [dB].

Mapy imisyjne

Mapy rozkładu poziomu hałasu na danym obszarze obliczone na wysokości 4 m względem terenu, z uwzględnieniem przeszkód dla rozchodzenia się fali dźwiękowej, odbić, tłumienności gruntu i innych danych wpływających na wyniki obliczeń akustycznych.